Türk-İş’e bağlı 10 sendika genel başkanının imzasıyla kamuoyuna açıklanan ve demokratik, mücadeleci bir sendikal için yola çıkıldığının vurgulandığı hareket önemsenmesi gereken bir çalışmadır. İçinde devrimci, demokratik sendikaların da yer aldığı bu hareket esas olarak Türk-İş Genel Kongresi’ni hedefine alan bir muhalefet olarak biçimlense de kamuoyuna yönelik açıklamalarında tüm sendikal harekete yönelik tespitlerde bulunmaktadır.
Ülkemizde sendikal hareketin işçi sınıfının genel kitlesinden kopuk olduğu, işçi sınıfının çok küçük bir bölümünün sendikalarda örgütlü olduğu, mevcut sendikal yapının sistem yanlısı, bürokratlaşmış, sınıfa yabancı unsurlardan oluştuğu ve siyasi iktidara karşı ciddi bir muhalefet düzenleme ve güvencesiz koşullarda çalışan milyonları örgütleme perspektifine sahip olmadığı açıktır. Ancak bu durum işçilerin ekonomik-demokratik mücadelelerini geliştirmede ve öz örgütlenmelerde birleşmesinde sendikaların önemini gölgelememektedir.
Türk-İş’in mevcut yönetiminin AKP hükümetinin güdümünde hareket ettiği, işçi sınıfına yönelik ciddi hak gaspları yaşanmasına karşın tarihinin en sessiz ve pasif dönemini yaşadığı nettir. Ancak yönetim değişikliğinin Türk-İş’in kuruluş misyonu olan sınıfı sistem içi sınırlara hapsetme görevine son vereceği de beklenmemelidir. Mesele yönetim değişikliğiyle beraber tabana, sınıfın örgütlü gücüne dayanan bir siyasi çizgi değişikliğinin hayat bulmasıdır ki mevcut gerçeklikte bunun yakın vadede gerçekleşemeyeceği açıktır. Ancak sınıfın öfkesinin kabardığı, ekonomik kriz ve yoğun baskı ve sömürü karşısında sınıfın eylem, direniş ve grevlerinde artışın yaşandığı, örgütlenme talebinin yükseldiği bu dönemde sınıfın örgütlenmesi ile sendikal bürokrasiye karşı mücadeleyi iç içe alan ve sınıf sendikacılığını geliştirmek için gerekli olan kopuşu sağlamanın altyapısını oluşturmak için adımlar atmak da gereklidir.
Türk-İş yönetimini değiştirmeyi öncelikli, kısa vadeli amaç olarak ele alan bu birlikteliğin kamuoyuna sunduğu manifestoda eleştirilecek yanlar olmakla beraber birçok önemli tespite de yer verdiği, sendika içi demokrasiden örgütlenmenin önündeki engellerin kaldırılmasına kadar bir dizi konuda görüş ifade ettiği görülmektedir. Meselenin Türk-İş’le sınırlanmaması, diğer konfederasyonlardan sendikalara da çağrı yapılması ve genel sendikal hareketin tartışmaya açılması olumludur. Bunda devrimci demokratik sendikacıların çabası belirleyici olmuştur.
Bu nedenle bir yandan Türk-İş yönetimi başta olmak üzere genel sendikal hareketin durumu hedefe alınırken öte yandan bu birliktelik içinde mücadeleyi salt Türk-İş yönetimini değiştirmekle sınırlamak için çaba harcayan, kamuoyunda zaten teşhir olmuş bürokratik yapılara karşı da yönlendirmek gereklidir. Mevcut hareketliliğin şubelere ve işçi kitlelerine yayılarak genişlemesi de ancak birlikteliğin kendi iç mücadelesine yoğunlaşmakla mümkün olacaktır.
Önümüzdeki dönemde birlikteliğin içinde yer alan sendikaların şubeler düzeyinde platformlar kurması ve yerel birlikteliklerin geliştirilmesi hareketin gelişimi içn şarttır. Şube platformlarının işyerlerine inen tarzda genişlemesi, farklı işkollarındaki devrimci, demokrat işçilerin birbirini tanıyıp ortak hareket etmesi ve birlikteliğin genel sendikal harekete dair ortaya attığı tartışma konularının ve yaklaşımının geniş işçi kitleleri içinde tartışmaya açılması hareketin güzel sözler ve yetersiz icraatla sadece koltuk değişimine indirgeyen bir girişime dönüşmesine engel olabilecektir.
İkincisi, şube platformları ve işyerleri üzerinden ülke çapında sendikal hareketin önündeki engelleri kaldırılması, asgari olarak ILO normlarının hayata uygulanması, noter şartının, işkolu ve işyeri barajlarının ve sendikal bürokrasiye güç veren yasal düzenlemelerin kaldırılması için bir kampanyanın düzenlenmesi de hareketin darlaşmasını engelleyip diğer konfederasyonlardan işçi ve emekçileri de yanına çekmesine hizmet edecektir.
İşçi direnişlerini sahiplenmenin yanı sıra hükümete yönelik hak alma perspektifiyle hareket eden kampanyaların düzenlenmesi, eylemli bir sürecin örgütlenmesi mevcut birliktelik içinde dar düşünen, özde anti-demokratik kesimlerin etkisini darlaştırmaya ve devrimci demokrat işçilerin ortak hareket etmesine katkı sunacaktır.
